We zitten midden in de Veertigdagentijd. Vroeger – en nu nog in orthodox-Protestantse kringen – werd deze tijd de lijdenstijd genoemd. In de oude Hervormde bundel stonden maar liefst 21 gezangen voor die lijdenstijd. Zoals ‘Mijn verlosser hangt aan het kruis’ en ‘Als ik het wondere kruis aanschouw’. Het is mooi die symboliek van de veertig dagen, veertig is in de Bijbel een getal van voorbereiding en wij bereiden ons veertig dagen lang voor op Pasen. Maar ik vraag me af, heeft die andere naam ook te maken met onze verlegenheid met het lijden van Christus? We zullen het er zondag over hebben in de kerk. Dan staan er twee korte verhalen centraal die over mensen gaan die ‘onnodig’ lijden. En dat roept dan weer de vraag op of er ook lijden is dat niet ‘onnodig’ is?
Job is in de Bijbel een voorbeeld van iemand die veel heeft geleden.
Stef Bos zong er dit prachtige lied over.
