Donderdag was de laatste avond in de serie Bijbel literair. We lazen het slot van het boekje ‘Wat doe ik hier in Godsnaam’, waarin Ter Linden schrijft ‘Wanneer het christelijk geloof iets voorstelt, dan moet het de kritische vragen van iemand die zich agnost of atheïst noemt kunnen hebben. Het kan er alleen maar eerlijker, en dus beter van worden. (…) Als we – ‘gelovig’ of ‘niet-gelovig’ – nu eens zouden beginnen deze verhalen te lezen als literatuur. Als levenswijsheid! Als inzichten die niet louter het kleinood zijn van de synagoge of van de kerk, maar als de geestelijke erfenis die een oud volk de wereld heeft nagelaten, waarover wij vrijelijk mogen beschikken. Die al eeuwen onze cultuur heeft bestempeld en haar richting heeft gewezen, tot in onze gewoonten en wetgevingen en onze gewetensvorming toe’ (p. 189). We lazen het Pinksterverhaal in een literaire navertelling. En we keken terug op een vruchtbaar seizoen: wat neem je ervan mee? ‘Herkenning, mijn eigen worsteling, woorden voor wat ik zelf ook zo denk…’.
-
Categorieën
Pagina’s
Archief
-
