Ds. Janneke Nijboer – blog over de dienst van 14 mei 2017

Onze preekvoorziener, Rita de Boer, kwam onderstaande weblog tegen over de dienst op 14 mei in onze kerk de Swaen. Zondag 27 augustus gaat ds. Janneke Nijboer weer voor bij ons in Edam, dan in de Grote Kerk.

ALS EEN HARTJE IN HET ZAND
Zondag 14 mei mocht ik voorgaan in Edam in het Luthers kerkgebouw De Swaen. Het was een geweldige belevenis, omdat het kerkje nog helemaal in oorspronkelijke staat is. Wat mij direct opvalt is het laagje fijn zand dat op de vloer ligt. Knisperend loop ik, duidelijk hoorbaar,  de kerk binnen. Ik ontdek een grote blauwe klok, die ieder uur met een vriendelijke tingel de tijd aangeeft. Er hangen collectezakken aan stokken, met een belletje onderaan de zak. Mensen die per ongeluk in slaap zouden vallen tijdens de dienst, worden op subtiele wijze gewekt om hun gulle gaven te geven. De dooppoortjes zijn nog in tact en de kerk zat goed in de verf.  Wat een feest!

HIJ IS ER WEL, HIJ IS ER NIET
Vlak voor de dienst is er overleg met de leiding van de kinderdienst. Waar zou het over gaan? Er wordt gezucht. Ja, over dat Jezus er was, maar weg zou gaan en ook weer terug zou komen. Er wordt een theologisch hoogstandje van de leiding verwacht. Ik vraag haar of ze al aan verstoppertje spelen had gedacht met de kinderen, en of ze verwacht dat ik iets met de kinderen zou doen voor ze naar hun eigen ruimte gaan.
Het verstoppertje spelen vindt ze een goed idee, net als het voorstel dat ik iets zal gaan zeggen.

KINDEREN TEKENEN
Terwijl de dienst vordert heb ik nog steeds geen idee wat ik moet gaan doen. Hoe is het mogelijk om iets van Hemelvaart en Pinksteren duidelijk te maken? Ik geef me over aan het voorgaan in de dienst. Dan zie ik opeens kinderen van hun stoel glijden en met hun vingers in het zand spelen. Jezus schreef in het zand, denk ik. Ja, dat zou ik gaan doen!

LIEFDE DIE BLIJFT
Ik nodig de kinderen uit naar voren en begin met ze te praten en te tekenen in het zand. Het wordt een hartje. Op mijn vraag wat ik getekend heb, vertelt een kleuter over het hartje dat hij vanmorgen ook al had gezien. Zijn moeder had een kadootje gekregen en daar waren hartjes bij. (Het was deze zondag moederdag.)  Liefde, zegt een ander kind, dat betekent het hartje. Houdt je moeder van jou? vraag ik. Gelukkig wordt er flink ja geknikt. Daarna veeg ik het hartje uit. Beteuterd kijkt het jongetje er naar.
Kijk, zeg ik, het hartje is weg. Houd je moeder nu nog van jou? Ja, zeker, zegt hij.
Zo is het ook met Jezus, zeg ik. Hij is op aarde geweest, als teken van Gods liefde. Nu is hij er niet meer, maar zijn liefde is er nog steeds…

Dit bericht is geplaatst in Berichten. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *